Eerder deze week nam dichter Rien Vroegindeweij afscheid van de Rotterdamse straatnamencommissie. Als lid van die commissie heeft hij meer dan tien jaar meegedacht over - en zijn stempel gedrukt op - de nieuwe straatnamen van Rotterdam. Tijdens zijn afscheid droeg hij en gedicht voor over een belangrijke straat uit zijn jeugd. Met zijn gedicht plaatst hij de straat in een historisch perspectief, net zoals een andere kunstenaar dat eerder al deed...
Straat
De straat waar ik geboren ben,
heeft gelukkige tijden gekend
want slaan we er Prisma 381 op na,
dan lezen we dat Meindert Hobbema:
'in zijn zonnige Gelderse landschappen
met watermolens een
blijmoediger kijk op de natuur geeft
dan zijn leermeester Jacob van Ruisdael,
en in een gelukkig moment een
der statigste Hollandse landschappen
schiep: Het Laantje van Middelharnis.'
Het Laantje heet nu Steneweg en
ligt in een grauwe nieuwbouwwijk.
Geluk en statigheid zijn daar verdreven,
geen schilder geeft er nog blijmoedig kijk.
Het schilderij dat hangt in Londen,
in een museum van de staat.
Ik heb hem daar gezien, mijn straat,
achter glas, door de eeuwen ongeschonden.
- Rien Vroegindeweij
(Uit: Statig Landschap Achter Glas, Uitgeverij Bert Bakker, 1982)
Eerder dit jaar schreef Rien Vroegindeweij een artikel over straatnamen in de NRC. Daarin vertelde hij ook over deze straat uit zijn jeugd:
"De straat waar je geboren bent is als het ware een tweede baarmoeder waar je als de tijd rijp is uit moet zien te komen. Mijn eigen wieg, bijvoorbeeld, stond in de Vissersstraat, een lange en smalle straat aan de rand van het dorp Middelharnis. Al gauw verhuisden we naar een nieuwbouwwijk en kwamen in een straat met de nuchtere naam Steneweg te wonen, in een rijtjeshuis dat de aannemer op de achterkant van een sigarendoos had ontworpen. Maar de wetenschap dat Meindert Hobbema daar in 1689 zijn ezel had neergezet om er zijn wereldberoemde Laantje van Middelharnis te schilderen, plaatste de straat in een historisch perspectief."
De straten uit mijn eigen jeugd hebben voor mij ook altijd een bijzondere betekenis gehouden. Stel je voor dat ze ook nog eens door een belangrijke kunstenaar vereeuwigd waren!
De straat waar ik geboren ben,
heeft gelukkige tijden gekend
want slaan we er Prisma 381 op na,
dan lezen we dat Meindert Hobbema:
'in zijn zonnige Gelderse landschappen
met watermolens een
blijmoediger kijk op de natuur geeft
dan zijn leermeester Jacob van Ruisdael,
en in een gelukkig moment een
der statigste Hollandse landschappen
schiep: Het Laantje van Middelharnis.'
Het Laantje heet nu Steneweg en
ligt in een grauwe nieuwbouwwijk.
Geluk en statigheid zijn daar verdreven,
geen schilder geeft er nog blijmoedig kijk.
Het schilderij dat hangt in Londen,
in een museum van de staat.
Ik heb hem daar gezien, mijn straat,
achter glas, door de eeuwen ongeschonden.
- Rien Vroegindeweij
(Uit: Statig Landschap Achter Glas, Uitgeverij Bert Bakker, 1982)
Eerder dit jaar schreef Rien Vroegindeweij een artikel over straatnamen in de NRC. Daarin vertelde hij ook over deze straat uit zijn jeugd:
"De straat waar je geboren bent is als het ware een tweede baarmoeder waar je als de tijd rijp is uit moet zien te komen. Mijn eigen wieg, bijvoorbeeld, stond in de Vissersstraat, een lange en smalle straat aan de rand van het dorp Middelharnis. Al gauw verhuisden we naar een nieuwbouwwijk en kwamen in een straat met de nuchtere naam Steneweg te wonen, in een rijtjeshuis dat de aannemer op de achterkant van een sigarendoos had ontworpen. Maar de wetenschap dat Meindert Hobbema daar in 1689 zijn ezel had neergezet om er zijn wereldberoemde Laantje van Middelharnis te schilderen, plaatste de straat in een historisch perspectief."
De straten uit mijn eigen jeugd hebben voor mij ook altijd een bijzondere betekenis gehouden. Stel je voor dat ze ook nog eens door een belangrijke kunstenaar vereeuwigd waren!
Reacties