"Kunt u dit boek
signeren?"
"Natuurlijk. Wat zal ik erin schrijven?"
"Maakt niet uit. Doet u maar iets."
"Maakt niet uit. Doet u maar iets."
Daar zit je dan. Net een boek geschreven, maar niemand die
je verteld heeft hoe je een boek moet signeren.
Gelukkig had ik voor mijn allereerste signeersessie al veel nagedacht
over hoe dat zou gaan, dat signeren. Twijfel alom. Moet je bijvoorbeeld je handtekening
in het boek zetten of gewoon je naam? Sporters signeren hun shirt of bal altijd
met een handtekening, en muzikanten hun platen ook. Maar je handtekening is
toch anoniemer dan je naam. Signeren schilders hun werken daarom met hun naam? Voor
beroemde schilders zoals Vincent en Rembrandt volstaat zelfs alleen de
voornaam. Die status heb ik als schrijver nog net niet bereikt...
Met alleen een handtekening of naam ben je er nog niet. Moet
er bijvoorbeeld een datum bij? Een plaatsnaam? Ik weet het niet. En wat betekent
het eigenlijk als je 'een opdracht' voor in een boek schrijft? Moet dat echt
een opdracht zijn in de vorm van een gebiedende wijs? Vertel mij wat!
Zo onervaren als ik was met signeren, zo ervaren bleken
sommige lezers te zijn in het láten signeren van boeken. Die wisten precies wat
ik moest schrijven. Een opdracht: "Zet hier even je handtekening in."
Duidelijke taal. Twee meisjes: "Voor Rick, en dan graag je handtekening en
de datum van volgende week vrijdag eronder, want dan is hij jarig". Een sjieke
mevrouw: "Voor Harrie - met 'ie' aan het eind - succes met je eindexamen
lieve knul. Ja, zo noem ik hem altijd." Vast heel aardig bedoeld, maar het
voelde toch een beetje vreemd om daar mijn eigen naam onder te zetten. Ik ken
die hele Harrie niet.
Meestal signeer ik na afloop van lezingen. Het publiek heeft
drie kwartier zitten lachen om mijn verhalen, en koopt dan natuurlijk massaal een
boek. Het mooiste is als mensen na afloop naar je toe komen om je wat te
vertellen - wat ze van je verhaal vinden, wat ze zelf ooit hebben meegemaakt,
of wat ze nog te vragen hebben. Dan wordt het veel makkelijker om iets persoonlijks
in hun boek te schrijven. Met naam eronder. Dat is signeren op zijn leukst.
Als beginnend schrijver word je een beetje in het diepe
gegooid, maar je komt vanzelf weer boven.
Voor signeren is geen les, signeren
moet je leren.
Was getekend, René Dings
Deze column schreef ik na het verschijnen van mijn boek Weg om legging. De column is eerder gepubliceerd op de website van Nijgh & Van Ditmar.
Reacties